Η διαταραχή του φάσματος του αυτισμού (ΔΦΑ) θα μπορούσε να διαφέρει πολύ μεταξύ των ατόμων, καθώς και μεταξύ ομάδων ανθρώπων – τα συμπτώματα των κοριτσιών συχνά διαφέρουν από τα συμπτώματα των αγοριών, για παράδειγμα.
Όσον αφορά τη διάγνωση του αυτισμού του γιου της, κατά κάποιο τρόπο η Σάνον Ντε Ρότσες Ρόζα αισθάνεται ότι ήταν τυχερή.
Ο γιος της, ο Λίο, ανήκε σε μια ομάδα με ιδιαίτερα καλά καθιερωμένα διαγνωστικά κριτήρια.
Η αναζήτηση για τις αιτίες του αυτισμού Ως νήπιο, ο Λίο σπάνια είχε οπτική επαφή με τα μάτια.
Στο νηπιαγωγείο, δεν ανταποκρινόταν στην ομιλία όπως τα άλλα παιδιά.
Παρουσίαζε συχνά ψυχαναγκαστικές συμπεριφορές, όπως το χτύπημα των χεριών του και το μάσημα των ρούχων του.
Ήταν εύκολα αγχωμένος ή καταβεβλημένος.
Ως αποτέλεσμα, η διάγνωσή του το 2003, σε ηλικία δύο χρόνων, ήταν σχετικά απλή.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Αλλά στη Ρόζα δεν δόθηκαν πολλές οδηγίες για τα επόμενα βήματα.
«Ένιωθα πολύ χαμένη», λέει η ίδια, συντάκτρια και μητέρα τριών παιδιών που ζει στην Καλιφόρνια.
«Ήμουν πραγματικά θυμωμένη».
Όπως τόσοι άλλοι γονείς, αυτό που επιθυμούσε να μάθει, πάνω απ’ όλα, ήταν γιατί το παιδί της είχε αυτισμό.
Στο διαδίκτυο βρήκε άλλους γονείς που αναζητούσαν τις ίδιες απαντήσεις.
Κάποιοι πίστευαν, λανθασμένα, ότι τα παιδιά τους είχαν τραυματιστεί από τα εμβόλια.
Πολυάριθμες έρευνες σε εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά έχουν σταθερά διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ εμβολιασμών και αυτισμού και ότι τα εμβολιασμένα παιδιά δεν έχουν υψηλότερα ποσοστά αυτισμού από τα μη εμβολιασμένα παιδιά.
Χωρίς όμως να έχει κατανοήσει καλύτερα γιατί ο Λίο ήταν αυτιστικός, η Ρόζα επέλεξε να μην εμβολιάσει τα άλλα παιδιά της, όπως τονίζει άρθρο του BBC.
Με την πάροδο των χρόνων, η Ρόζα συνειδητοποίησε ότι είχε κάνει λάθος.
Η Ρόζα όχι μόνο απομακρύνθηκε από τις αντιεμβολιαστικές της απόψεις, αλλά ξεκίνησε έναν ιστότοπο, τον «Οδηγό του σκεπτόμενου ατόμου για τον αυτισμό», για να βοηθήσει τους άλλους.